Hepimiz bir hayat yaşarız ama nasıl yaşadığımızın nerede yaşadığımızın farkında olmayız birçoğumuz. halbuki zor değildir etrafımızda olup biteni görmek, asıl mesele biraz dikkat etmek.
Ben yaşadığımız bu hayatı koskoca ummanda kendine edindiği belli görevleri yerine getirmek için sağa sola süzülüp duran küçük teknelere benzetiyorum. Bu teknelerin kaptan köşkünde oturan da biziz. Dikkatli olmak zorundayız, dümeni boşverip kaptan köşkünü terk edemeyiz.
Herkes kendi hayat teknesini sürüyor dedik. Ta ki teknemiz birgün batıncaya kadar.
Kimimizin teknesi titanik'e benzer, dışarıdan bakan hiç batmayacak zanneder ama aniden boylar denizin dibini, kimimizinkine bakan bunun işi bitmiş der ama meydan okur yıllara.
Kimimizin ki çekilir bir iskeleye ömrünü doldurmasını bekler kimimizin ki ömrünün sonuna kadar yarmaya devam eder uçsuz bucaksız denizleri.
Bende kendi teknemde gidiyorum ve gideceğim belli hedeflerim doğrultusunda, balıklara evsahipliği yapacağım gün gelene kadar.
Kaptan köşkümden bakıp gözlem yapmayı seviyorum, insanların hal hareketlerinden kendimce yorumlar, dersler çıkarıyorum. Bazen sadece eğlenmek için gözlüyorum etrafımı.
E madem bu kadar gözlüyoruz yorumluyoruz hayatı söz uçar yazı kalır deyimi gereği yazayım dedim ve dün sınavlarım bittikten sonra açtım bu defterin kapağını.
Kendimce gözlem, inceleme, araştırma ve yorumların bulunduğu hayat tekneme hoşgeldiniz sefalar getirdiniz...
